Mijn nieuwe naam
In 1994 ben ik een jaar op reis geweest naar Australië en Indonesië. Het was een periode in mijn leven dat er ruimte mocht komen voor wat nieuws. Een andere wending aan mijn leven. Toen ik met mijn rugzak op weg was naar het vliegveld bedacht ik mij dat het wel een goed idee zou zijn om een nieuwe naam aan te nemen. Ik dacht dat dit het moment was. Het grappige was dat bij elke naam die ik verzon ik een raar gevoel kreeg. Alsof als ik die naam zou gebruiken ik spontaan een identiteit crisis zou krijgen. Wat achteraf gezien waarschijnlijk precies de bedoeling was geweest! Maar de juiste naam werd niet gevonden dus ik besloot het bij mijn eigen naam te houden. Ik was nog niet klaar voor de grote stap.
Later in een periode van opnieuw een enorme ommekeer in mijn leven door scheiding, verhuizing, opbouw van mijn werk, kiezen voor mijn weg recht uit het hart, leven zonder beperkingen. In totale overgave en vertrouwen om helemaal te mogen worden wie ik in wezen ben. Kwam spontaan mijn nieuwe naam. Om heel eerlijk te zijn vond ik het altijd best wel raar als mensen een nieuwe naam kregen omdat ik toen nog niet kon begrijpen wat de waarde van een nieuwe naam kan zijn. Verder heb ik heel sterk het gevoel van doe maar gewoon normaal dan doe je al gek genoeg. Dus dat verhaal over een nieuwe naam was voor mij al lang vergeten.
De verandering kwam in juni 2008. Toen ik tijdens het eigentijds festival(dat is een plaats waar veel mensen samenkomen om hun diensten aan te bieden en te delen op het gebied van spiritualiteit en bewustwording)in gesprek met een vriendin van haar te horen kreeg dat ze de hele week al het gevoel had dat ik een nieuwe naam zou krijgen dat weekend. Ik keek haar lachend aan en zei ach ik heb mijn naam geaccepteerd (eindelijk na jaren) en het is prima zo. Voor mij hoeft dat allemaal niet zo. We lieten het beiden los en gingen onze weg.
Na twee dagen was ik een hoop ervaringen rijker, waaronder o.a. een vuurloop en een sjamanistische dood.
Tijdens de vuurloop kon ik al mijn oude pijnen en angsten transformeren in kracht en zelfvertrouwen. Die ervaring zal de rest van mijn leven bij me blijven.
De dag erna onderging ik een sjamanistische dood(level1).
Door de sjamanistische dood te ondergaan ben je klaar voor de volgende stap in jouw ontwikkeling of jouw leven. Eigenlijk komt er aan niets een einde zonder dat dit ook een nieuw begin is. Als oude maïsstengels niet werden verbrand en ondergeploegd, zou de grond niet vruchtbaar worden en zou er volgend jaar geen nieuwe maïs kunnen groeien.
Deze rituele voelde voor mij als een overgang. Eindelijk mocht ik al het oude loslaten en me helemaal gaan richten op mijn nieuwe ik. Ik voelde me letterlijk herboren. Vol dankbaarheid liep ik naar de eetzaal. Met de gedachten “een pasgeborenen heeft eten nodig”. Wat voelde alles anders en nieuw. Terwijl ik de eetzaal binnenliep zag ik in het midden mijn vriendin Indi. Ik schepte mijn eten op en ging tegenover haar zitten. Er waren geen woorden op dat moment. We keken elkaar aan. Ik met het gevoel van dankbaarheid voor alle liefde om me heen die ik mocht ervaren. Toen ineens was het moment daar, het kwam spontaan in mijn hoofd. Ik wilde haar net gaan zeggen: dit zou het moment zijn voor een nieuwe naam, ik heb net alles achter me gelaten en voel me herboren, ik ben klaar voor mijn nieuwe naam. Woorden waren niet nodig. Het moment dat ik dat wilde gaan zeggen opende zij haar lippen en zei “IMANA”. Dit moment is niet in woorden uit te drukken. Alles wat ik nou schrijf drukt niet in het minst uit wat daar gebeurde maar toch zal ik proberen er iets van onder woorden te brengen. De naam kwam als een prachtig lied bij mij binnen recht in mijn hart. Er was herkenning, warmte, liefde een gevoel van eindelijk thuis. We hadden beiden tranen in onze ogen. Wat gebeurde hier? Mijn vriendin schok van haar eigen woorden. Wat zeg ik nou? Ik keek haar liefdevol aan en wist dat het goed was.
Ze zei: weet jij wat dat betekend? Ik had geen idee alleen maar dat gevoel van “ja Imana dat ben ik”.
Toen ik na het weekend weer thuis kwam zette ik meteen de computer aan om de naam te googelen.
Imana heeft veel verschillende betekenissen: God, het lot, een heilige boom, een held die je raadpleegt, enzovoorts. Maar de eerste betekenis van Imana is ‘God’.
Eerst schok ik een beetje van de betekenis maar later werd het mij steeds meer duidelijk.
We zijn allemaal als één onderdeel van het grote geheel. Dus eigenlijk zijn we allemaal god. Ons hart klopt vanuit die goddelijke bron.
Voor mij was nu ook de tijd aangebroken van creëren. Altijd was ik de afwachtende persoon, en volgde de gemaakte regels op. Nu is de tijd aangebroken van zelf creëren en het volgen van mijn eigen hart i.p.v. de harten van anderen.
Voor mij is het eigenlijk een bevestiging van de weg die ik ben ingeslagen.
Ik voel en ervaar de kracht dat ik mijn hart mag volgen.
Mijn leerschool is dat ik blijf vertrouwen op wat mijn hart mij ingeeft en zo zal het zijn.
Hartegroet
Imana