Een teken vanuit de hemel

Synchroniciteit of toeval???

Steeds vaker heb ik van die momenten van synchroniciteit en heel vaak wuif ik het weg als toeval. Diep van binnen weet ik dat het geen toeval is, maar soms zijn het zulke bizarre voorbeelden dat ik het maar voor mezelf hou. Zodra ik dit soort voorvallen van synchroniciteit vanuit het hoofd ga overdenken is het totaal weg. Dit soort voorvallen van synchroniciteit zijn voor mij ervaringen waarbij het hele universum JA roept. Soms als steuntje om mij te laten weten dat ik op de goede weg zit. Soms als heel direct antwoord op mijn vragen. Het voelt als een andere realiteit die altijd aanwezig is, als we de ogen hebben om het te willen zien.

Tijdens dit voorval voelde ik heel sterk dat het nu belangrijk is om het wel te gaan delen en niet langer voor mezelf te houden.

Ik ga jullie een verhaal vertellen over een eekhoorn en wat die eekhoorn mij liet zien over het leven en het leven na de dood.

Het verhaal begint in Kroatië waar ik samen met mijn dochter op vakantie was. Ik liep al een paar dagen rond met een heel vervelend gevoel in mijzelf waarvan ik niet echt begreep waarom ik dat voelde. Ik was met mijn lieve dochter in een prachtig land op vakantie en toch bleef het maar knagen in mij.

Op een avond was er een hevig gevoel van paniek en angst in mij en ik vroeg of mijn dochter even mee wilde gaan wandelen tussen de bomen. Halverwege onze wandeling viel er voor onze voeten een eekhoorn uit de boom. Die begon gelijk te stuiptrekken en rare bewegingen te maken alsof zij in doodsnood verkeerde. Op datzelfde moment kwam er een zwerm vliegen op de eekhoorn af en die begon haar aan te vallen. Het was te bizar om te zien. Het moment dat ik bedacht dat ik de eekhoorn uit haar lijden wilde verlossen kon ik het niet. Ineens wist ik dat dit over mijn moeder ging. Over haar angsten en lijden en dat nu het einde naderde. Mijn dochter en ik gingen op onze knieën voor de eekhoorn zitten om voor haar en mijn moeder te bidden voor een goed einde. Enerzijds een heel verdrietig moment en anderzijds een enorm gevoel van verbondenheid. Een teken dat tijd en afstand niet bestaat.

De volgende ochtend ging ik samen met mijn dochter het water op. Spanning en angst was nog steeds voelbaar in mijn lichaam. Toen ineens was er dat moment dat alle spanning uit mijn lichaam verdween, er was rust en ruimte. Een gevoel van “eindelijk vrij”.

Toen ik terug zwom naar de kant belde mijn vader op dat zojuist op dat speciale moment mijn moeder haar lichaam had achtergelaten en over was gegaan.

De eekhoorn was voor mij de boodschapper.

Precies een maand later loop ik tijdens een prachtige wandeling in het Mullertahl in Luxenburg, weer een eekhoorn tegen het lijf. Dit keer bracht zij mij een totaal andere boodschap.

Het was tijdens een heerlijke wandeling door prachtige natuur en smalle rotsspleten.

Ik kwam op een open plek en de zon kwam ineens door. Op dat moment vroeg ik mijn moeder om een teken hoe het met haar ging. Er kwam niet echt een antwoord en ik zag niets bijzonders. Dus zei ik tegen mijn moeder: ”Lieverd het is goed, je bent eindelijk vrij en ik weet dat je bij ons bent.” Heel blij liep ik richting de parkeerplaats. Ineens zag ik een prachtige stralende eekhoorn met een hele mooie dikke staart. Zij huppelde over een boomstronk op de grond rechts van mij. Ik genoot van die blijdschap van die eekhoorn die mij intens raakte. In stilte zei ik in mezelf: “Mams ben jij dit?” Op dat moment draaide de eekhoorn zich om en keek mij recht in mijn ogen aan. Een gevoel van liefde overviel mij en kippenvel over mijn hele lichaam. Een moment van eenheid en verbinding door een simpele blik van een eekhoorn. Dit was het teken wat ik aan mijn moeder gevraagd had.

De eekhoorn keek weer weg en dartelde in het stralende licht een boom in.

En ik bleef achter met een intens gelukkig gevoel in mezelf.

 

In liefde verbonden

Hartegroet

Imana

www.imana-chi.nl